. . .

Özelim'e



Yüzümü kınından çıkaran sensin
Pencereyi getiren aklıma
Sanki güzmüş
Sevecenliğe sarınmak istiyormuş gibi
Sanki canım
Yüzümü sensin biriktiren kitaplara


İsmet Özel

Ölüm

Ölüm başucumda
Bir melek elini uzatıyor bana

Yapayalnız
Bir yolculuk

Ruhların beklediği bir yer var
Orda

Bir sığır gözü gibi bakıyor bana
Ölüm
Neden örtülerin altındasın, hadi çık
Görün bana

Zaman yol alıyor
O saat, ah o saat
Kimbilir nerede konaklar

Şatom kararıyor, ay ışığında mezar
Lâmbayı... yak anne, üşüdü parmaklarım
Gidiyoruz azar azar.

Cahit Zarifoğlu