24 Eylül 2009 Perşembe

BAL KILAVUZUNUN İLAHİSİ




Çarparak senin her şeyden örülmüş duvarına
Dedim bunlar benim lekelerimdir
Ey bütün seslerle beni çağıran
İçimdeki bu yabancı yağmuru dindir

Benle bütünleşiyor çünkü taşıdığım yük
Erimezse ne yaparım güneşi bekleyen kalbim
Eşyayla günlerim arasında biriken köpük
Harfleri değil mi ölüm kelimesinin

Açmak için gecenin bütün çeşmelerini
Siyah küller artıran kâbus aralığından
Geçeyim bir incir ve güvercin uykusuna
Geçeyim ötekiyle aynı rüyaya

Ben artık yankısıyım kendi sesimin
Ağzım kaynayan bir dua kovanı
Ve çocukken takındığım vişne küpesi
Ayet gibi çınlatıyor kulaklarımı

Kırılsın en büyük ayna olan toprak
Uykunun kız kardeşi saçlarımı öpmeden
Uçayım kan ve köpük saçarak
Adınla açılan aşkın penceresinden.



Murat Menteş



3 yorum:

  1. modern bir münacaat. uzun zamandır okumamıştım. teşekkür ederim. bu şiir murat menteş'in kuzgunun gölgesi adlı ilk ve tek şiir kitabının içinde. eyvallah.

    YanıtlaSil
  2. Dah önce okumamıştım bunu.. güzelmiş..
    teşekkür ederimm paylaştığın için ;)

    YanıtlaSil
  3. Eyvallah Ruzigar. (:

    Rica ederim Kubiş.

    YanıtlaSil